Авшигтан хаа явсан ч, ямар ч нөхцөлд хүмүүсийг болон орчин тойрноо адислана (40). Бид энэ дэлхийг адислахаар, мөн өөрийнхээ аугаа ихийг таньж мэдэхээр энд байгаа юм. Бид өөрийгээ аугаа их гэж мэдмэгц бүхий л орчлонгийн хүчтэй нэгдмэл болно. Тэгээд бидэнтэй холбогдсон хэн ч бай орчлонгийн энэ хүчээр адислагдах болно (56). Бясалгагч нар өөрсдийгөө амар амгалан, аз жаргалтайгаар мэдэрдэг, аливаа бүхэнд санаа зовнихгүй ханддаг. Бас бусад хүмүүс аливаа зүйлийг ноцтой байдлаар хүлээж аваад, салж ядан зууралдаж байхад тэд энэ амьдралд тохиолдох ямар ч утгагүй хөгийн зүйлс, бусад хүн хийгээд өөрсдийгөө шоолон инээж чаддаг. Бясалгаж эхэлсний дараа ямар нэг байдлаар сул чөлөөтэй болж, тийм “сүрхий чухал” улс байхаа больдог юм. Хэрвээ маргааш үхэх л бол үхнэ, амьдрах л бол амьдарна. Хамаг юмаа алдчихсан бол алдаа л биз, хэрэв бүх юм байгаа бол тэр л биз. Гэгээрсний дараа ямар ч нөхцөлд өөрийгөө аваад явчих хангалттай билиг ухаантай, авъяас чадвартай болно. Тэгээд юунаас ч айж эмээдэггүй. Бид айдас хүйдэс, зов

Kory Orwu2016-03-31 21:58:23