1. Хүн, амьтны хоёр уруулын хоорондох хөндий, хоол идэх эрхтэн: амны хөндий (шүд, тагнай, залгиур, дэлгэрэнгүй...хэл, хацрын дотор талаар хязгаарлагдсан хөндий), амны үүдэвч (шүд, уруул хоёрын хоорондох зай), морины ам (морины хоншоор), шувууны ам (шувууны хошуу), амаа жимийх (а. Мэдэж байгаа атлаа мэдээгүй царайлж дуугүй суух; б. Амаа хамхих), ам хатах (шүлс ялгаралт нь багассанаас ам хуурайших), ам цангах (ундаасах), ам зугаацах (а. Жаахан юм идэж өл дарах; б. Цаг ямагт юм идэж байх), ам заваарах (шүлс өтгөрөн, аман дотор аягүй болох), ам гэмтэх (хүүхдийн амны хөндийн салст дээр цагаан өнгөр тогтож ярших эмгэг), ам домтох (ам гэмтэх), ам жишлэх (цангасан амьтан өчүүхэн юм уух), ам зөөлөн (а. Морь малын ам татах залахад ялгуум эелдэг; б. Хүний үг ялгуум аятай), ам зүгшрэх (а. Бусдын өмнө үг хэлэх, илтгэл унших, яриа хийх зэрэгт суралцаж дадах; б. Адуу малыг уналга эдэлгээнд сургахад эзний гар орж зөөлрөх), ам сул (морь малын ам зөөлөн), ам хагалах (эмнэг адуу малыг анх эдэлгээнд сургаж дасгах) - Батад эртүүдийн Галсангийн амыг нь хагалаад тавьдаг бор үрээг бариад өг гэлээ. Ч.Лодойдамба. Тунгалаг Тамир., ам хөдөлгөх (юм идэх), ам хүрэх (хоол унднаас амсах төдий болох), ам түрэх (а. Бусдын хэрэгт оролцон дуугарах; б. Хүний өмнөөс ярьж түргэдэх), ам чагтуун (морины ам дэндүү хатуу), амаа ангайх (амаа нээх), амаа мэдэхгүй (морь малын хазаарт дасаж, унаанд сураагүй), амаар хариу өгөх (бичгээр биш, амаар хариулах), амны заваа гаргах (бага сага юм уух), амны заваа гаргаагүй (юу ч амсаагүй, өлөн), амны тамхи (амаар татах тамхи), амны ус (а. Уух ус; б. Ам зайлах ус), *амны хишиг (аз, хийморь), *амны хишиггүй (азгүй, бүтэлгүй), *амны хишиг нь ар дээрээ гарах (азгүйтэх, бүтэлгүйтэх), *амны хишигтэй (азтай, хийморьтой), амны цээр гарах (а. Амсахыг цээрлэсэн юмыг амсах; б. Гэмшилтэй үг хэлснийхээ учрыг тайлбарлан ярих), *амнаас ховхрохгүй (үргэлж яригддаг), аман хил [хөгжим] (нэгэн гичрээс зууж, хуруугаар товшин амаар цуурайтуулан эгшиглүүлэх нэгэн чавхдаст эртний хөгжмийн зэмсэг), аман хуур [хөгжим] (олон жижиг нүхэнд төмөрлөгөөр хэл тааруулан хадсан бөгөөд нүхээр нь үлээвэл төмөрлөг хэл нь доргиж дуугарах хөгжмийн зэмсэг), ам сүв [хоршоо] (а. Хоёр уруулын завсрын нарийн нүх; б. Уут сав зэргийн амсар, онгорхой хэсэг; в. Жалга хөндий), ам хамар ~ хамар ам [хоршоо] (амьтны үнэрлэх, үмхэх эрхтэн) - Бялуу шийдэм барьсан цэргийн ардад хүртэл цөм инээж алдалцан, ам хамраа барилцан буруу зөрүү хандалцав. В.Инжаннаши. Хөх судар., нүд ам [хоршоо] (нүүр нүд), нүүр ам [хоршоо] (хүн, амьтны толгойн өмнө тал болон уруулын завсарх сүв), ам хоолой ~ хоолой ам [хоршоо] (хүн, амьтны залгиур эрхтэн), ам хэл ~ хэл ам [хоршоо] (а. Хүний өгүүлэх эрхтэн болон түүний орших хөндий - Тэр ам хэл түлэх шахсан шингэнийг гуурсаар яаралгүйхэн шимж байхыг нь харав. “Утга зохиол урлаг” сонин; б. [шилжсэн] Элдэв цуу яриа, хэлэлцээ - Ам хэл нь туурайнаас хурдан юм. Чехийн эртний домог тууж; в. [шилжсэн] Хэрүүл шуугиан), уруул ам [хоршоо] (дээд, доод уруул болон амны хөндий), шүд ам [хоршоо] (хүн, амьтны уруулын завсар хөндий болон шүд), *ам ангайж суух (алмайран гайхашрах, хий дэмий суух) - Ямар ч гадаадын хэл бичиг мэдэхгүй, элдэв олон эрдэмтдийн дотор ам ангайж суухдаа туйлын ичнэ. Г.Навааннамжил. Өвгөн бичээчийн өгүүлэл., *ам тосдох (а. Хоол идэх; б. Амь зуулгатай байх, идэх хоолтой байх - Ингэвэл бид ам тосдох малгүй болж хувхайрна. Д.Маам. Газар шороо; в. Идэх уух зүйлээр дутахгүй байх, амны хишигтэй байх), *ам хагарах (хэлэхээс бэрхшээж байснаа хэлэх), *ам халах (а. Морь малын ам, ангайхдаа холгогдон улайх; б. [шилжсэн] Хүний сэтгэл нь хөөрч, яриа нь олшрох, хэтэрхий их ярих; в. Бага зэрэг согтож, үг нь олшрох), *ам цуурах (үнэн худал юм хамаагүй ярих, болгоомжгүй ярих), *ам эргэх (хэлснээсээ буцах), *амны салиа нь арилаагүй (нялх хүүхдээрээ, хар нялхаараа, туршлагагүй), *амны салиа нь арилах (хүн болох, туршлагатай болох), *амыг нь тослох (тал засах, хээл хахууль өгөх), *ам хамраа долоох (а. Сувдаглан шунахайрах, байж ядах) - Амтшихын ихээр амтшиж, ам хамраа долоож байтал ийм гай дайрчээ. С.Эрдэнэ. Архи; б. Хоол горьдох, идэж уух гэж шимтэх), *амаа үдэх (үг үл хэлэх, дуугүй болох), *амаараа шороо үмхэх (а. Хүнд хууртах, яах ч аргагүй болох, мухардах; б. Ядарч зүдрэн тартагтаа тулах, аль ч үгүй хоцрох) - Амин тэжээл, албан хэдээс минь салгачхаад сүүлд нь амаараа шороо үмхэж үх гээ юү. С.Дашдэндэв. Улаан наран., *амаар нь шороо үмхүүлэх (а. Мууг нь үзэх; б. Ядарч доройтуулах), *амаар ороод бөгсөөр гарах (а. Хүний сэргэлэн цовоо бэрхийг; б. Хүний заль ихийг хэлсэн санаа), *амаа олохгүй (хэтэрхий ховдоглох) - Удсан ч үгүй лойм пүнтүүзтэй шөл, бууз, шар тостой бэрээсий ирэхэд хоёр жаал амаа олохгүй идэв. Ч.Лодойдамба. Тунгалаг Тамир., *амаараа гартал идэх (хэтэрхий их идэх), *аман дахиа хувааж идэх (маш дотно байх), *аманд багтамгүй үнэтэй (маш их үнэтэй), *аманд ортол арван даваа (а. Тариа тарихаас эхлээд идэх хүртэл ихээхэн хөдөлмөр ордог; б. Алив ажил үйлс эхлээд амжилтад хүртэл саад, бэрхшээл арвин тохиолддог гэсэн санаа), *аманд ч үгүй, хамарт ч үгүй (хаанаа ч хүртэхгүй, хүрэлцэхгүй, юу ч үгүй хоосон хоцрох), *амыг нь хазаарлах (үг яриаг нь хязгаарлах), *ам нь үдээстэй юм шиг (дуугардаггүй хүн), амны салиа арилаагүй байхад, ахтайгаа тэмцээд ахицыг олохгүй [зүйр цэцэн үг] (юмны учир сайн мэдэхгүй байж, ахмад хүнтэй тэмцээд сайнаа үзэхгүй гэсэн санаа), аманд орсон шар тосыг хэлээрээ түлхэх [зүйр цэцэн үг] (олзноос татгалзах, сайхан боломжийг алдах гэсэн санаа), амны бэлгээс ашдын бэлгэ [зүйр цэцэн үг] (аливаа зүйлийг өөдрөгөөр харж, биелэх, бүтэх талаас нь бэлгэшээж байдгийн үрээр сэтгэлчлэн бүтнэ гэсэн санаа)  чонын амнаас гарч, барын аманд орох [зүйр цэцэн үг] (нэг аюулаас мултраад, нөгөө аюулд өртөх гэсэн санаа), ангайх амтай залгих хоолойгүй [оньсого] (хайч);