1930 оны 2 дугаар сард хуралдсан Монгол Ардын Намын  наймдугаар Их хурлаар “шинэ соёл боловсролын хөгжилтөд дөхөмгүй хэмээн үзэж монгол үсгийг халж, латин үсгийг өөрийн монгол хэлэн дээр зохицуулах хэрэглэхээр шийдвэрлэсэн. Энэ шийдвэрийн дагуу Монгол орон даяар латин үсэгт шилжих бэлтгэл ажил эхлэн, үсгийн дүрмийг хэрхэн боловсруулах талаар ажил өрнөжээ. Гэвч 1941 оны 3 дугаар сарын 25-ны өдрийн МАХН-ын Төв хорооны тэргүүлэгчид ба Ардын Сайд нарын Зөвлөлийн хамтарсан хурлаас монгол бичгийг шинэ орос [кирилл] үсэгт шилжүүлэх нь зүйтэй гэж үзсэн. Орос үсэг дээр үндэслэн монгол шинэ үсгийн төлөвлөгөөг нийтэд зарлаж, хэлэлцүүлэн саналыг харгалзан МАХН-ын Төв хороо, СнЗ-ийн газарт оруулан батлуулах ажлыг МАХН-ын Төв хорооны нэгдүгээр нарийн бичгийн дарга Ю.Цэдэнбалаар ахлуулсан улсын комисст даалгасан. Тус комиссын орлогч даргад Машлай, гишүүдэд Гонгоржав, Доржсүрэн, Лувсанвандан, Дамдинсүрэн, Сурмаажав, Далхжав, Цэвэгмид, Тамжид, Лувсандорж нар багтжээ. Мөн оны 5 дугаар сарын 9-нд МАХН-ын Төв хорооны тэргүүлэгчид, Ардын СнЗ-өөс кирил монгол үсгийг бичих ба хэрэглэх түр дүрмийг боловсруулан гаргах, цагаан толгой, сурах бичиг бэлтгэхийг Шинжлэх Ухааны хүрээлэн, Ардыг гэгээрүүлэх яаманд даалгасан.  1945 оны 5 дугаар сарын 18-ны БНМАУ-ын Сайд нарын Зөвлөл, МАХН-ын Төв хорооны хамтарсан хурлаар “Бүх хэвлэл ба улсын албан хэргийг 1946 оны 1 дүгээр сарын 1-нээс эхлэн шинэ үсгээр явуулсугай” хэмээн шийдвэрлэснээр БНМАУ-д кирилл үсгийг хэрэглэн болсон.

    Монгол шинэ үсэг нь орос цагаан толгойн 31 үсэг, хоёр тэмдэгтийг авч дээр нь “ө”, “ү”-үсгийг нэмээд 35 үсэг, тэмдэгтэй болгожээ. Шинэ үсгийн а, о, у, э, ө, ү, ы, и, й, я, е, ё, ю нь 13 эгшиг, б, в, г, д, ж, з, к, л, м, н, п, р, с, т, ф, х, ц, ч, ш, щ нь 20 гийгүүлэгч үсэг, ь, ъ хоёр нь  дуудлагагүй тул эгшиг ч биш гишүүлэгч биш тэмдэгт үсэг болно.  (Ч.Батдорж)