Халхын зүүн гарын Сэцэн хаан Шолойн аравдугаар хүү Буджав эрдэнэ жонон 1688 онд албат ардаа дагуулан говийг туулан Чин улсад дагаар оров. 1689 онд түүнийг засаг болгож, 1691 оны Долнуурын чуулганаар хошууны бэйс өргөмжилжээ. 1711 онд Энх-Амгалан хаанд бараалхаар очсонд дэвшүүлж төрийн бэйл өргөмжлөв. 1713 онд нас барсан түүний хүү Ёндонринчен засаг, улсад туслагч гүн залгамжлав. 1755 онд түүний ач Даржаагийн үед цэргийн гавьяаны учир хошууны бэйс болжээ. Тус хошууны нутаг нь зүүнш Хоргой уул, өмнөш Сүүж ус, баруунш Шар хад, хойш Бэрх уул, зүүн хойш Нанги толгой, баруун хойш Их газар, зүүн өмнөш Их цав, баруун өмнөш Дундад түрүн хүрчээ. 1911 онд Монгол улс тусгаар тогтнолоо сэргээн тунхаглахад тус хошууны засаг ноён бэйс Гомбосүрэн тусгаар тогтнолын хэрэгт идэвхийлэн оролцсон тул үе улиран эрдэнэ далай засаг, төрийн жүн ван өргөмжилж, Цэргийн хэргийг бүгд захиран шийтгэх яамны тэргүүн сайд, Сэцэн хан аймгийн цэргийг захирах жанжны тушаалд улируулан томилжээ. Ингээд тус хошууг Сэцэн хан аймгийн Эрдэнэ далай засгийн хошуу хэмээн нэрийдэх болов. 1923 оны засаг захиргааны шинэчлэлээр Хан Хэнтий уулын аймгийн Мөнх хаан уулын хошуу хэмээн өөрчилж, Баянцагаан, Баянхан, Баянтэрэм, Баян-Овоо, Баянцогт, Баян-Уул, Биндэръяа, Дэлгэрцогт зэрэг 8 сумтай болгов. 1926 онд жижиг хошуудыг татан буулгахад Түмэнцогт уулын хошууг тус хошуунд нэгтэжээ. 1931 онд хошуудыг татан буулгахад тус хошууны нутгаар одоогийн Сүхбаатар аймгийн Мөнххаан сумыг байгуулжээ. (Б.Нацагдорж)

Засаг ноёдын үе залгамжлал

Эрдэнэ далай засгийн хошууны газрын зураг (1907)