1688 онд Равдан илдэн сэцэн хаан нас барсны дараа түүний дүү Намжил эрдэнэ тайж Сэцэн хааны олныг тэргүүлэн зүүнгарын цэргийн хөлөөс зайлан говийг туулж Чин улсад дагаар оржээ. 1691 онд Долнуурын чуулганаар түүнийг засаг, төрийн жүн ван өргөмжилж тусгай хошуу байгуулав. 1696 онд Чин улсын цэрэг зүүнгарын Галдан бошогт хааныг дайлахад газарч гаргаж цэрэг туслан явав. 1722 онд нас барахад хүү Дамирандорж нь залгамжлав. 1755 онд тэр үеийн засаг ноён Базарсад нь цэргийн гавьяаны учир хошой чин ван хэргэмээр шагнуулж, үе улиран залгамжлах болов. Тус хошууны нутаг нь зүүнш Богино хошуу уул, өмнөш Дундад Дөрөн, баруунш Тээрэмт уул, хойш Их газар, зүүн хойш Их газрын зүүн хөтөл, баруун хойш Төмстэй уул, зүүн өмнөш Шар хад, баруун өмнөш Замын шанд хүрчээ. 1911 онд Монгол улс тусгаар тогтнолоо сэргээн тунхаглахад тухайн үеийн засаг Намжилдэндэввандуйдоржид үе улиран дархан засаг, хошой чин вангийн хэргэм хүртээж, тус хошууг Сэцэн хан аймгийн Дархан засгийн хошуу хэмээн нэрийдэв. 1923 оны засаг захиргааны шинэчлэлээр Хан хэнтий уулын аймгийн Түмэнцогт уулын хошуу хэмээн өөрчлөн нэрлэж, Жавхлан-Овоо, Цагаан-Овоо 2 сумтай болгожээ. Засаг захиргааг ард нийтэд хүртээмжтэй болгохын тулд засгийн газраас хүн ам цөөн жижиг хошуудыг татан буулгахаар шийдвэрлэж 1926 онд тус хошууг Хан Хэнтий уулын аймгийн Мөнх хаан уулын хошуунд нийлүүлжээ. 1931 оны засаг захиргааны шинэчлэлээр хошуудыг татан буулгахад тус хошууны хуучин нутгаар одоогийн Сүхбаатар аймгийн Түмэнцогт сум, Хэнтий аймгийн Баян-Овоо, Норовлин сумдын зарим хэсгийг байгуулжээ. (Б.Нацагдорж)

Засаг ноёдын үе залгамжлал

Дархан засгийн хошууны газрын зураг (1907)