Тус хошууны анхдугаар засаг ноён нь Халхын зүүн гарын Түшээт хаан Гомбодоржийн хүү Шидишири баатар хунтайж болно. Өөрийн ах Чахундоржийн хамтаар идэвхитэй гадаад бодлого явуулж Орос улстай элчин харилцаа байгуулж, Орост автсан албат харьяатын асуудлыг шийдвэрлэхээр хичээж байв. 1687 оны эцэс 1688 оны эхээр Түшээт хаан болон Сэцэн хааны харьяат цэргүүдийг толгойлон Оросын цэрэгтэй байлдаж байгаад халх-ойрадын дайн эхэлмэгц өөрийн ах Чахундоржийн хүчинтэй нийлэхээр явжээ. Олгой нуурын тулалдааны дараагаар ахын хамт говийг туулан Чин улсад дагаар орж 1691 оны Долнуурын чуулганаар засаг, төрийн бэйл өргөмжлөгдөв. 1706 онд нас барахад нь түүний хүү Данзандорж залгамжилжээ. Түүний хүү Доржсэвдэнд хаан угсааны гүнжийг холбон өгч эфү болгожээ. 1724 онд Данзандоржийг халхын цэргийг захирах 3 туслагч жанжны нэгээр томилон давхар Оростой харилцах хэргийг хариуцуулжээ. 1736 онд түүнийг нас барахад Доржсэвдэнгийн манж хатнаас төрсөн хөвүүн Санжайдоржид түүний өвгийн засаг тушаалыг уламжилжээ. Санжайдоржоос хойш хэдэн үе тус хошууны засаг ноёд Хүрээний сайдын үүргийг давхар гүйцэтгэж байв. Тус хошууны нутгийн зах нь зүүнш Байту, өмнөш Баянхар, баруунш Уст, хойш Харнүдэн, зүүн хойш Дашлүн, баруун хойш Чинтолгой, зүүн өмнөш Бүжинхий, баруун өмнөш Зүлэгтэй хүрчээ. 1911 онд Монгол улс тусгаар тогтнолоо сэргээн тунхаглахад тус хошууг Түшээт хан аймгийн Зоригт засгийн хошуу хэмээн нэрийдэв. 1923 оны засаг захиргааны өөрчлөлтөөр Богд хан уулын аймгийн Хүнцэлцавчид уулын хошуу хэмээн өөрчилж, Батхаан, Бүрэн, Өндөрхаан, Эрдэнэсант гэх сумдтай болгожээ. 1931 оны засаг захиргааны өөрчлөлтөөр тус хошууны нутаг нь Төв аймгийн Өндөрширээт, Эрдэнэсант, Бүрэн, Баян-Өнжүүл сумд болон Булган аймгийн Дашинчилэн сумдын зарим хэсэг болон хуваагджээ.  (Б.Нацагдорж)

Засаг ноёдын үе залгамжлал

Зоригт засгийн хошууны газрын зураг (1907)