Дөрвөн хүүхэд гэдэг бол Дөчин дөрвөн хоёрын Монгол улсын үед байсан аймгийн нэр болно. Хавт Хасарын 14-р үеийн ач Багун ноён гурван хөвгүүнтэй. Ахмад хөвгүүн Хөндлөн Дайчин нь Ар Хорчины дээдэс болно. Хоёрдугаар хөвгүүн Хабай баатар хүүхэдгүй. Гуравдугаар хөвгүүн Ноёндой нь Мэргэн хошууч Сэнгэ, Дархан тайж Соном, Бөх тайж Омбу, Мэргэн тайж Иржам гэсэн 4 хөвгүүнтэй. Эдгээр 4 өөрийн өмчилж авсан харьяат аймгаа Дөрвөн хүүхдийн аймаг гэж нэрлэжээ. Тэд угтаа Ар Хорчинтой хамт Хөлөнбуйрт нутаглаж байснаа сүүлдээ баруун зүгт нүүдэллэж Даланхар уулын араар Улаанцавын чуулганы харьяанд нутаглах болжээ.

Манжийн Тэнгэрийн сэцэний үед (1627-1635) Манжийн хаанд бараалхан алба өргөж байжээ. Ах дүү дөрвийн дотроос Бөх тайж Омбу Манжийн хаантай илүү дотно харилцаж байсан тул 1636 онд засаг болгож Дархан зоригт цол шагнажээ. Энэ нь Улаанцавын чуулганы Дөрвөн хүүхдийн хошууны эх үүсэл болсон юм. Дархан зоригт Омбу 1646 онд Сөнидийн Тэнгис ванг дайлах үйл ажиллагаанд идэвхтэй оролцсон тул 1649 онд засаг төрийн Дархан зоригт жүн вангаар өргөмжлөгдөж үе улиран залгамжлуулахаар болжээ. 1949 оноос хойш Өвөр Монголын Улаанцав аймгийн нэгэн хошуу болжээ. (А.Пунсаг)