XVI зууны сүүлчээр Ар Халхын томоохон язгууртнууд “хан” цолтой болсны анхдагч нь Онохуйн ахмад хөвгүүн Абтай агаад түүний хүү Эриехэй ч бас Мэргэн хан цолтой байжээ. Гомбодорж өөрийн эцгийг залгамжлан, Халхын зүүн гарыг Сэцэн хан Шолойн хамт даргалж байжээ. 1620-оод оны үеэс эхлэн Түшээт хан цолтой болж, Сэцэн хан Шолой, Засагт хан Субадай нарын хамт Халхын гурван ханы нэг гэгдэж байв.

Гомбодорж 1637 оны үеэс Манж улстай харилцах болжээ. Гэвч үүнийг нь Манжийн тал санаатайгаар мушгиж, Манж улсын хараат болсны гэрч баталгаа болгон урвуулан ашиглахыг оролджээ. Тиймээс Субадай, Гомбодорж, Шолой тэргүүтэй Халхын хан ноёд үүнийг хүлээн зөвшөөрөхгүй, тусгаар байдлаа сахин хамгаалах бодлогыг тууштай баримталсаар байсан билээ. Тэд дотооддоо эе эвээ бэхжүүлэн, нийт монголчуудыг оюун санаа, үзэл суртлын талаар нэгтгэх, Өвөр Монголын зарим ноёдыг өөртөө эргүүлэн татах, Дөрвөн Ойрадтай хүчээ нэгтгэн Манжийн түрэмгийллээс сэргийлэх арга замыг эрж хайх болжээ.

Халхыг шашны тугийн доор нэгтгэх зорилгоор 1639 онд Халхын зүүн гарын хан ноёд Ширээт цагаан нуур хэмээх газар чуулган хийж, Түшээт хан Гомбодоржийн хөвгүүн Занабазарыг Жибзун дарнатын хувилгаанаар өргөмжилсөн нь хожим түүнийг Халхын бурхны шашны тэргүүн болохын эхлэл байв.

1640 онд Тарвагатайн Улаан бураад Ойрад, Халхын чуулган хуралдуулж, “Их цааз”-ыг батлахад Гомбодорж оролцжээ.

1646 онд Өвөр Монголын Сүнид аймгийн тэргүүлэгч Тэнгис ван Манжийн эсрэг бослого гарган, Халхад дутаан ирэхэд Гомбодорж өөрийн төрлийн Рахули Далай ноёны хамт 2 түмэн цэргээр Зажибулаг гэдэг газарт угтан тулалдсан боловч ялагджээ.

Түүний дараахан Гомбодоржийн харьяат Эрх Цөхүр гэгч ноён Баарин аймгийг уулгалж, хүн малыг олзолсноос үүдэн Манж Чин улстай таарамжгүй харилцаатай болжээ. 1655 онд нас баржээ. (Ц.Цэрэндорж)