1. Үхээгүй, амь бүхий, амьд байгаа: амьд амьтан (амьтай махбод), амьд ахуй (амьтай дэлгэрэнгүй...буй цаг, амьдарч буй цаг), амьд байгаль (шим ертөнц буюу амьтан, ургамал), амьд гарах (аюул ослоос мэнд гарах), амьдаар нь барих (а. Алахгүй барьж авчрах; б. Үйлдсэн хэргийг газар дээр нь илрүүлэх), амьдаар нь алах (цусгүй алах), амьдын жин (амьд байх үеийн биеийн жин), амьдын ерөөл (амьд мэнд явах хувь заяа), амьдын там (а. Машид зовоогч; б. Туйлын их гаслан зүдгүүр), *амьд хүн (ажилсаг, золбоотой, овсгоотой хүн) - Түүний дэргэд ёстой амьд хүн байхгүй юу. “Утга зохиол, урлаг” сонин., *амьдаар шарах (хүнийг ичээх), амьд амгалан [хоршоо] (амар амгалан) - Амьд амгалан уулзах болтугай. Халх ардын тууль., амьд мэнд [хоршоо] (эрүүл саруул, өвчин зовлонгүй) - Аав ээж минь амьд мэнд болов уу. Монгол ардын үлгэр., амьд сэрүүн [хоршоо] (эрүүл саруул аж төрөн байх үе), амьд явбал алтан аяганаас ус ууна [зүйр цэцэн үг] (а. Амьдралд их юм үздэг; б. Амьд байвал хэзээ нэгэн цагт жаргах цаг ирнэ гэсэн санаа), муу амьд явахаар сайн үхсэн нь дээр [зүйр цэцэн үг] (утга учиртай амьдар гэсэн санаа), амьд хүн аргаа олдог [зүйр цэцэн үг] (амьд хүн аргатай), амьд хүн аргатай, аргалын гал цогтой [зүйр цэцэн үг] (амьд явбал арга нь олдоно гэсэн санаа), амьд хүний гэрч болохоор, үхсэн хүний дэр бол [зүйр цэцэн үг] (хашир болгоомжтой бай гэсэн санаа), алдаж онодог нь амьд хүний ёс [зүйр цэцэн үг] (алддаггүй хүн гэж байхгүй), үхсэн буурын толгойноос амьд ат айх [зүйр цэцэн үг] (нэр сүр, хүч чадлаас нь айх гэсэн санаа);