Нэгэн цагт монголчууд тэмбүү өвчинд баригдаж зовж явсан удаатай. Тэмбүү өвчин хүндрэхэд хүний зөөлөн эд мөгөөрс өтөж унадаг бөгөөд ихэвчлэн хамаргүй болдог. Үүнээс үүдэн Айлгүйгээс хамаргүйд гэх үг гарсан бөгөөд айлгүйгээс хамаргүйн дээр гэдэг нь ташаа ойлголт юм.

Шөнө оройгүй гадуур тэнэж байгаад айлгүйгээс хамаргүйд болов.