Гийнгоо бол нарны бурхан Осор таринд наран дор, хөрст дэлхий дээр хурдан морион хүлэглэн морь хүүхэд хоёр амар амгалан өлзийтэй байхыг бэлгэдсэн уриа юм. Монголчуудын гийнгоо бол адууны тэнгэр Дамдин буюу Хаянхярваа бурханы зүрхэн тарни бөгөөд адууны сүлд, бурханы ивээлийг тэтгэсэн уриа билээ. Гийнгооны тухай нэг домог бий. Эрт урид цагт Гийн хэмээх ядуу хүү хааны наадамд оролцохоор Гоо гэдэг даагаа уралдуулахаар ирсэнд хаад баячууд шоолон гадуурхаж оролцуулаагүй аж. Тэгээд тэр хүү Гийн гоо хэмээн яруу сайхнаар уянгалуулан дуудсанд баядууд уярч хүүг наадамдаа оролцуулжээ. Үүнээс хойш монголчууд наадмаар Түмэн эх хүлэгтээ чимэг болгон гийн гоо хэмээн аялдаг болсон гэж гардаг юм. Энэ гийн гоог нутаг нутагт жаахан өөр дуудах боловч аль ч газар энэ хоёр үг нь хоёулаа заавал байдаг юм. Гийнгоонд адгуусыг уярааж хүч чадал шандас нэмэх, хөөргөх гайхамшигт увдис бий. Жанцангийн Бат-Ирээдүй.
