1. Юмны зөөлөн, нугарахдаа хялбар: уян татах (ганц ороон хуумгай уях), уян утас (тооцохгүй байж болох хатуулагтай, зөвхөн суналтын нөхцөлд ажиллах уян элемент), уян налархай [хоршоо] (а. Зөөлөн, харимхай; б. Биеийн хөдөлгөөн зөөлөн, зөв зохистой), уян хатан [хоршоо] (а. Төмөр зэрэг хатуу зүйлийн нугарч хугарах чанар; б. Хүний хэрэг явдалд хүлээцтэй, наанатай цаанатай хандах чанар), уян хатан бодлого ( асуудлыг наанатай цаанатай зохицуулах бодлого), уян хатныг нь тохируулах (хатуу зөөлнийг нь тааруулах) - Уян хатан байдалтай болж зөөлөрсөн байна. Ж.Самбуу. Мал маллагааны арга туршлага., уян харимхай [хоршоо] (эд юмны уян хатан, зөөлөн харимхай, туялзсан байдал);

---

2. [шилжсэн] Сэтгэл санаа, үг яриа зан авир эелдэг, зөөлөн: уян зан (эелдэг, зөөлөн зан, амархан уярдаг зан), уян сэтгэл (өрөвч сэтгэл), уян зөөлөн [хоршоо] (хүний аядуу зөөлөн, энэрэнгүй зан ааш) - Үеэл минь, би чинийхээ уян зөөлөн сэтгэлтэйг мэдэлгүй яах вэ, тоглосон юм. Чи адуу хураагаад ирэхгүй юу, би нэг харъя гэж гуйв. С.Эрдэнэ. Өвгөн шувуу., уян хүний уйлах нь их, ухна ишигний майлах нь их [зүйр цэцэн үг] (хэтэрхий уян зан тусгүй гэсэн санаа).