1. Ухаан муутай, мангуу, мунхаг: ухаангүй хүүхэд (ухаан муутай, эцэг эхийн ачлалыг үл мэдэгч хүүхэд), ухаангүй албат (ухаан муутай, урагшгүй албат) - Эзэд ноёд ухаангүй бол албат зарцад халгаатай. В.Шарма. Таван сургамж., ухаангүй амьтан (тэнэг, мулгуу хэмээн хараах үг), өөрийн ухаангүй (а. Бусдын үгийг дагамхай; б. Сэтгэл санаа маш тогтворгүй болсноос хэвийн бус байдалтай болох), өөрийн ухаангүй шахам (өөрийн юу хийж байгааг мэдэхгүй шахам, санд мэнд, яаруу сандруу), ухаангүй хүний улаан гар зовох [зүйр цэцэн үг] (а. Ухаан хүрэхгүй бол өөрийн биеийг зовоох; б. Эрдэм номгүй бол биеийн хүч шаардах ажил хийж амьдрах гэсэн санаа), ухаангүй хүнд үг хэлэх, ёроолгүй саванд ус хийх хоёр адил [зүйр цэцэн үг] (ухаан муутай хүнд үг хайран гэсэн санаа);

---

2. Ухаан алдсан нь: - Эмнэлэгт би ухаангүй иржээ. Т.Рэнцэн. Шинэ даваа., ухаангүй хэвтэх (түр ухаан алдаад хэвтэх)

---

3. [шилжсэн] Маш их: ухаангүй дурлах (маш их дурлах, өөрийн ухаанаа алдтал дурлах), ухаангүй хайртай (маш их хайртай);

---

4. Санд мэнд, ухаан алдам: ухаангүй дутаах (санд мэнд зугтах) - Галдан их говийн зүг ухаангүй дутаав. Б.Ринчен. Гүнж., ухаангүй зугтах (санд мэнд, хурдан зугтаах).