1. Хүн, амьтны авхаалж самбаатай, цовоо чадамгай байдал - Хашир буурьтай, газар орноо онцгой мэддэг сэргэлэн залуу ахлагч түрүүч надад их таалагдсан. Г.Дүйнхэржав. Арилшгүй мөр., сэргэлэн эр (авхаалжтай, цог золбоотой эр) - Хад чулуу шиг баргар дуугүй явдаг энэ Дэндэв их л яриа хөөрөөтэй, хийморьтой сэргэлэн эр болсон. Ж.Дамдин. Миний монгол., сэргэлэн явах (цог золбоотой явах), сэргэлэн нүд (цог жавхаатай нүд) - Мятавын хүрэн бор царай сарны гэрэлд цайран хурц сэргэлэн нүд нь цэрэг бүрийг цоргих мэт гялалзан харж байв. Т.Рэнцэн. Шинэ даваа., сэргэлэн цовоо [хоршоо] (цовоо цолгин, авхаалжтай) - Түүнээс салж угийн сэргэлэн цовоо болохоор хүн эмнэлгийн техникумд орж сайн сурч бага эмч болоод... Б.Бааст. Алтайн хөх дөнөн., цэцэн сайд улсын эрдэнэ сэргэлэн эхнэр гэрийн эрдэнэ [зүйр цэцэн үг] (а. Эрдэмтэй, чадвартай хүнийг хүндэтгэх нь зүйтэй; б. Сайн эхнэрийг магтсан хэллэг);

---

2. Мал, амьтны хөдөлгөөн түргэн, сонор соргог; сэргэлэн амьтан;

---

3. Өвс бэлчээрийн шинэ соргог: сэргэлэн дэнж (өвс ногоо нь талхлагдаагүй сэвүүн сэргэг дэнж) - Сэргэлэн дэнжийн шимтэй ногоонд малаа бэлчээрлүүлэв. И.Дамбажав нар. Монгол үгийн дээж.