1. Байран, үргэлж байнга: суурин суух (ийш тийшээ явалгүй байран байх) - Манайхан суурин, манай тэнд өвс сайтай, хүн малын цастай сайхан байна. П.Хорлоо. Багш., суурин шувуу (нүүдэллэдэггүй, жилийн турш нэг газраа байран амьдардаг шувуу), байран суурин [хоршоо] (явдал суудал багатай, тогтвор суурьшилтай байдал);

---

2. Суурьшил бүхий томоохон газар: суурин жасаа [хуучирсан] (дээр үед нийслэлд байсан аймгийн захирал) - Би Сэцэн хан аймгийн суурин жасаанаас зарлигаар зарагдсан элч. С.Дашдэндэв. Улаан наран., төв суурин (хүн олноороо суурьшсан газар) - Түүний суучих айл төв суурин газарт үгүй, нөгөө талаар олон жилийн турш эцэг эхээс зайдуухан суусан аж. Д.Цэдэв. Айргийн амт., суурин газар (хүн амын нягтшил бүхий газар) - Буудалласан газраас хэдэн бээрийн зайтай суурин газрыг тагнах тушаал авч бусад хэдэн нөхдийн хамт явжээ. С.Эрдэнэ. Өгүүллэгүүд., суурин гацаа (бага шиг хүй хүйгээр оршсон хүмүүс) - Тэр хавьд ой мод багатай, суурин гацаа тархай учир байшингийн дээврийн хөндий саравч, пин, малын хашаа, нуруулдсан өвсөнд нуугджээ. “Цог” сэтгүүл., суурин иргэд (байнга нэг газраа оршин амьдардаг хүмүүс), хот суурин [хоршоо] (хүн ам олноороо суурьшсан, барилга байшин, үйлдвэр, худалдаа, засаг захиргааны байгууллага төвлөрсөн газар) -  Хот суурин үзээгүй надад Алтанбулаг хотын том том байшинтай олон хүнтэйг хэлэх үү. Б.Ринчен. Гүнж.