1. [шашин] Бөө нарын буух үед биед нь ирж орших хий сүг, түүнийг төлөөлсөн дүрс - Нэгэн гэрийн хойморт энэтхэг-төвөдийн эртний их номчийн хөрөг нэн эртний монголчуудын бөөгийн онгодтой зэрэгцэн орших ажээ. Б.Ринчен. Сандо амбан., онгодын асар (бөөг нас барснаас нь хойш гурван жилийн дараа онгод болгон хөрөглөж, бөөгийн хувцас хэрэглэлийн нь хамт тусгай байр бэлтгэн хадгалсан шүтлэгийн нэгэн төрөл орон байр), онгод дуудах (бөө буухаар онгодоо урин дуудах), онгод нь орох (а. Бөөлөх; б. [шилжсэн] Сэтгэл нь сэргэж хөөрөх; в. Урлаг, уран сайхны авьяасдаа хөтлөгдөх), онгод тахих (бөө буух үед биед нь орших эзэд шүтээнийг тахих), онгод цалиг [хоршоо] (бөөгийн биед орж орших эзэд шүтээний нь хий сүг), онгод шүтээн [хоршоо] (бөө буух үед биед нь орж ирэх хий сүг гэгч бишрэх тахих юм);

---

2. [шилжсэн] Хүн дуртай зүйлээ хийх үед сэтгэл сэргэж тааламжтай болох мөч: шүлгийн онгод (шүлэг зохиол бичих дур хүсэл ихээр оргилох торгон агшин);

---

3. [шилжсэн] Дэмий балай алиалан дүрсгүйтэх зан.