1. Үхэр, адуу, тэмээний ширийг зүсэж хийсэн урт сур, татлага, оосор: аргамжны гадас (аргамжааг газарт бэхлэх төмөр мод зэрэг), аргамжны сур (морь аргамждаг сур), аргамжаар хэрэх (хоёр морины хөлийг богино аргамжаар хэрэн тавих), аргамжаар өшиглүүлэх (эмнэг догшин адууг аргамжны нэг үзүүрт тооно тушиж уяад тэр гогцоогоороо дээс, сурны урт үзүүрийг сүвлэн гаргаснаа чээжээр нь оруулж, мөн гогцоогоороо хөвөрхий гогцоо гарган, буруу талын хойд хөлийг сагагаар нь оруулж татахад нөгөө хүн ногтны цулбуурыг мундааны орчмоор давуулан зэрэг татаж, бөгсөөр нь хажуудуулж унагах), аргамж дээс [хоршоо] (татлага дээс) - Хамт гүйлцэн уралдах буюу аргамж дээс татан тоног өөд авирах нь цөөн болов. Ж.Верн. Арван таван наст капитан., аргамж уяа [хоршоо] (морь мал аргамжих урт оосор уяа) - Өнчин цагаан ботгоны аргамж уяа, үжирч тасарч гэнэ. С.Дашдооров. Өнчин цагаан ботго., жиндэр аргамж [хоршоо] (оосор татлага), алтан аргамж [хуучирсан] (а. Найрамдал, найрамдалт харьцаа; б. Тогтсон ёс, журам) - Сартуул иргэн улсад алтан аргамжаа таслуулаад, өсийг өсөлж, хяслыг хяслахаар (хариу авахаар) мордов би. Монголын нууц товчоо., алдсаныг аргамжаар барьж болдог, амнаас алдарсныг гүйцэж барьж болдоггүй [зүйр цэцэн үг] (хэлэхийн өмнө сайтар тунгаан бод гэсэн санаа), аргамжин цэцэг [ургамал] (цөл болон заримдаг цөлд тархан ургасан, чавгын модны навч шиг навчтай, өвлийн сүүл хэр цэцэглэдэг олон наст өвс, монголд хоёр зүйл бий);

---

2. Онгоц, сал зэргийг уяж тогтоох урт оосор, татлага.