1. Адгуус, амьтад хоорондоо эвэр толгойгоороо тулалдах: хуц мөргөлдөх (хуц тулалдах) - Наранцэцэг мордоход ялгасан хуц хааяа түр тархийн сүртэйеэ мөргөлдөх сонстож байв. Т.Рэнцэн. Шинэ даваа., мөргөлдөж тоглох (бие биенээ мөргөн наадах);

---

2. Хүмүүс бие биетэйгээ гэнэт санамсаргүй тулгарах, таарах: халз мөргөлдөх (яг таарах, тулах), *харц мөргөлдөх (харц тулгарах) - “Төмөөр” гэчхээд хэлэх үг олдохгүй мухардтал бид хоёрын харц мөргөлдөв. Т.Рэнцэн. Шинэ даваа;

---

3. [шилжсэн] Зөрчил хурцдан илт тэмцэлдэх, харгалдах: мөргөлдөх сөргөлдөх [хоршоо] (бие биетэйгээ зөрчилдөх);

---

4. Учрахгүй гэсэн хүнтэйгээ гэнэт тулгарах - Шалгалтаа өгөөгүй байтал багштайгаа гэнэт мөргөлдөх. Яриа.