1. [амьтан] Толгой жижиг, мөч охор, гахай мэт хоншоортой, биеийн гадуурх үс нь эвэрлэг хатуу өргөс болж хувирсан, аюул тохиолдсон үед биеэ хурааж, өргөсөн дороо нуугдаж биеэ хамгаалдаг, шавж идэшт, сүүгээр бойжигч амьтан - Өргөс бүрхсэн биетэй өчүүхэн зараа. Т.Содномдорж. Түм буман хүүхдүүд., зарааны үс (зарааны өргөслөг бүрхүүл), зарахад зарааны үс эрдэнэ [зүйр цэцэн үг] (төдий л хэрэгцээгүй юм боловч хэрэг болж эрж сурвалжлахаар ховор эрхэм зүйл болдог гэсэн санаа), далайн зараа [амьтан] (биеийн хэлбэр дугуй, зараа мэт өргөсөн арьстай, ам нь биеийн доо талд бий), зараа өвс [ургамал] (зараа ул), зараа ул [ургамал] (голч нэртэн овгийн, иш нь дээд хэсэгтээ цагаан, доод хэсэгтээ хар хүрэн үстэй, том өргөн зууван навчтай, цэнхэр ба гүн хүрэн цэцэгтэй, олон наст өвслөг ургамал; үндэс нь эмд орно), зараа уул [ургамал] (ой, хээр талын бүсэд ургадаг, навч нь дороо тал цайвар үстэй, эргэн тойрон өргөстэй, үрийн сав бөөрөнхий, тод хөх өнгөтэй өвс; тайжийн жинс, морины уруул), зараан хонгор зул [ургамал] (олон наст өвс; адууны уруул, тайжийн жинс, лам тархи);

---

2. Дайн байлдааны үед хэрэглэх хамгаалалтын нэг зүйл хэрэгсэл; зараа хаалт (хаалт байгуулах хөдөлгөөнт хэрэгсэл; танк, явган цэрэг эсэргүүцэхэд хэрэглэнэ);

---

3. [шилжсэн] Эвгүй, муухай - Зан гэж зараа. Б.Бааст. Алтайн хөх дөнөн., дотор гэж зараа (а. Дотор арзайх; б. Архи ууж шартсан байдал), зараа толгойт (арзайж сэгсийсэн үстэй).