1. [хүндэтгэл] Нэр - Алдар нь бол Засагт ханы цахиур Төмөр. Ч.Лодойдамба. Тунгалаг Тамир., алдар нэр [хоршоо] (а. Тухайн хүнийг төрөхөд өгсөн дуудах үг; б. [шилжсэн] Олон түмэнд үнэлэгдэх байдал) - Холын хүнд асрал өглөгийг хүртээвээс алдар нэр дуурьсмуй. Оюунтүлхүүр., алдар хүнд [хоршоо] (нэр төр, нэр хүнд);

---

2. Гавьяа зүтгэл, авьяас чадвар, амжилтаараа олон түмэнд түгэж мандсан нэр: алдар гавьяа [хоршоо] (олонд түгсэн нэр хүнд болон хийж бүтээсэн сайн үйлс) - Атаат дайсныг сөнөөн дарсан, алдар гавьяагаа дуурьсгуулаад ирэв. Алтай хайлах., алдар суу [хоршоо] (олонд түгсэн нэр, гавьяа) - Энэ хавийн алдар суутай оточ бариач ирээд дийлдэггүй. Монголын Маньбадарын хууч., алдар цол [хоршоо] (а. Нэр хүнд; б. Гавьяа шагнал) - Та нар манай аугаа их армийн алдар цол, нэр хүндийг гутаасангүй. “Цог” сэтгүүл., алдар цуу [хоршоо] (олонд түгсэн нэр хүнд) - Алдар цуу нэр нь арван зүгтээ дуурьсгалтай төрсөн гэнэ. Алтай хайлах., алдар цуурхал [хоршоо] (алдар цуу) - Ариун явдал бүхийн алдар цуурхал нь хутагтын алдраас тэр газар хол илүү болж явчихлаа. Ж.Боккаччо. Декамерон., алдрыг нь сураглахаар, аашийг нь сурагла [зүйр цэцэн үг] (хүний ааш зан нэр алдраас ч чухал гэсэн санаа).