Сул буурай, ядуу доожоогүй байдал: сул дорой [хоршоо] (тэнхээ тамир муутай, үлбэгэр) - Хүнд өвчин туссан хүн шиг мах шөл нь шуугдаж, дуу нь хүртэл сул дорой болжээ. С. Эрдэнэ. Өдрийн од., дорой буурай [хоршоо] (мөхөс хомс, ядуу тарчиг) - Эгэл хүн, дорой буурай гэмгүй амьтдад бол би хүч чадалгүй номой барлаг шиг л байна. До. Цэнджав. Хөх жавар., үгээгүй дорой [хоршоо] (ядуу буурай), үхээнц дорой [хоршоо] (а. Хүн, амьтны тэнхээ тамир муутай - Хүүгийнхээ амьсгаа үнэр хоёрт эх нь ухаан орж өндийгөөд, үхээнц дорой байдал нь аажим аажмаар сэргэж, оворжиж дэнхийсэн эрээс нялхын үнэрийг олж мэдрэх гэж учиргүй шунаг үнэрлэж үнсэнэ. Ж. Дашзэгвэ. Хилэнцэт шөнө; б. [шилжсэн] Арчаагүй байдал - Одоо үхэл аюултай биш, харин үхээнц дорой байдал аюултай гэж хүн бүр бодох болжээ. Д. Сэнгээ. Аюуш), ядар дорой [хоршоо] (тамир муу, дорой байдалтай), ядуу дорой [хоршоо] (хөрөнгө чинээгүй, ядуу зүдүү) - Бие бялдар сульдаргүй ядуу дорой хүнийг тэгж загнаж хувцсы нь авч сурсан хүн байжээ. С. Бадраа. Улаанбаатар минь сайн байна уу., дорой хүн дотно нөхөргүй [зүйр цэцэн үг] (арчаагүй хүнд сайн найз байхгүй гэсэн санаа) - Покорский байдлыг харвал дөлгөөн, зөөлөн, тэр ч байтугай сул дорой хүн байсан сан. И.С.Тургенев. Ангуучны тэмдэглэл.