1. Ажиг авсан шинжгүй;
2. Анхааралгүй, тоомжиргүй:
ажиггүй байх (анхааралгүй байх),
ажиггүй өнгөрөх (а. Анхааралгүй өнгөрөх; б. Тодорхой мэдлэггүй мөртлөө тааж худал хэлэх),
ажиггүй суух (тоомжиргүй суух),
ажиггүй хэлэх (а. Сүрдэж айлгүй тоомжиргүй хэлэх; б. Тааж худал хэлэх) -
Хүйдэс ачаад л гараад өгөх нь тэр гэж ажиггүй хэлж билээ. Ж.Дамдин. Үймээний жил;
3. Сураггүй, чимээгүй:
сураг ажиггүй [хоршоо] (хэл чимээгүй) -
Тэр явснаас хойш ажиггүй өдий хүрэв. “Утга зохиол, урлаг” сонин;
4. Давгүй, дажгүй -
Мядаг, Долингор хоёр нярай хүүхдээ арчилж, ажиггүй нэг өвлийг өнгөрүүллээ. Ц.Дамдинсүрэн. Түүвэр зохиол.