1. Оршин байх орон зайгүй: багтах газаргүй (багтах зайгүй) - Тэмээд шөнийн талд багтах газаргүй болсон мэт бөөгнөрөн, бие биенээ дайрах шахам хуйлран шахцалдаж байхад “Жанжин” хүрэн салбаганатал зугатааж яваа гурван хүнийг хараад зогсож байв. С. Надмид. Харнүдэн., бөгс эргэх газаргүй (маш давчуу), далдлах газаргүй (далдлах аргагүй, нуух аргагүй), унтах газаргүй (унтах зайгүй), яваагүй газаргүй (очоогүй газар байхгүй, газар сайгүй явсан) - Айраг түрүү авалгүй өнжсөн наадам үгүй, арилжаа наймаанд яваагүй газаргүй, уулзаагүй хүнгүй гэлцэнэ. До. Цэнджав. Хөх жавар;

---

2. Мухардах, чинээндээ тулах: гарах газаргүй (гарах аргагүй мухардах) - Чоно гарах газаргүй болох нь тэр. Б. Бааст. Дуусашгүй хайр., зайлах газаргүй (үнэнд гүйцэгдэх, баригдах), нүүр хийх газаргүй (улайх, ичих) - Хэрэв алдах юм бол ахмад үеийнхээ өмнө нүүр хийх газаргүй болно гэж хэлэв. Б. Нямаа. Бид гурав., хэлэх газаргүй (үнэнд гүйцэгдэх), явах газаргүй (мухардах) - Өтгөс хуучид энэ хоёрын үгнээс бус үнэн юмгүй, өвөлжөө, зуслан, хаваржаа, намаржаа энэ дөрвөөс өөр явах газаргүй хэмээн санаж, хөмөрсөн тогооны дотортой адил хөдөөгийн бүдүүлэг байдалд хүмүүжнэ. Д. Нацагдорж. Хуучин хүү;

---

3. Ёсгүй, учиргүй: алга болох газаргүй (алга болох учиргүй), авахгүй байх газаргүй (авахгүй байх учиргүй), мэдэхгүй байх газаргүй (мэдэхгүй байх ёсгүй);

---

4. Үндэсгүй, баталгаагүй: аваагүй гэх газаргүй (аваагүй гэх үндэсгүй), мэдэхгүй гэх газаргүй (мэдэхгүй гэх баталгаагүй), танихгүй гэх газаргүй (танихгүй гэх үндэсгүй), үгүй гэх газаргүй (үгүй гэх үндэсгүй), хэлэхгүй гэх газаргүй (хэлэхгүй гэх баталгаа байхгүй);

---

5. Хэрэггүй, шаардлагагүй: адилтгах газаргүй (адилтгах шаардлагагүй), айх газаргүй (айх хэрэггүй).