Онгонтой харилцаж шившлэг хийдэг хүн: бөө бөөлөх (бөөгийн зан үйлийг гүйцэтгэх; бөө буух), бөө буух (бөөлөх, бөөгийн онгод орж, хэнгэрэг дэлдэн бүжиглэх), бөө мөргөл [хоршоо] (онгон шүтээн), бөө мөргөлтөн (онгон шүтэгч), бөөгийн дуудлага (бөөгийн онгодоо урихад шүлэглэн хэлэх үг), бөөгийн өмсгөл (онгодоо урихад өмсөх тусгай хувцас), бөөгийн онгод (онгон шүтээн) - Нэгэн гэрийн хойморт энэтхэг төвөдийн эртний их номчийн хөрөг, нэн эртний монголчуудын бөөгийн онгодтой зэрэгцэн орших ажээ. Б.Ринчен. Сандо амбан., бөөгийн садга (бөө удгад ад чөтгөрийг хөөн, хүний өвчин зовлонг илаарьшуулахад хэрэглэдэг цаасан хүний дүрс), бөөгийн тамалга (онгодоо урин дуудах үг хэллэг) - Цэрэг эрийн сүнсийг дуудах бөөгийн ёсны эртний урилга тамалга эгшиглэнэ. Б.Ринчен. Гүнж., бөөгийн толь (онгон шүтээнээ урин дуудахад харах өнгөлсөн цайр төмөр), бөөгийн тэнгэр (бөө онгон шүтэх ерэн есөн тэнгэр), бөөгийн хэрэгсэл (бөө бөөлөхөд хэрэглэх эд юмс), бөөгийн холбого (хувцсанд бэхэлсэн урт үзүүртэй, хонхинуур (хонхнууд)), бөөгийн хөгжим (бөөлөхдөө хэрэглэдэг аман хуур, хэнгэрэг, түүний цохиур хонхнууд), бөөгийн шүтлэг (онгон шүтлэг) - Бөөгийн шүтлэгийн тайлга тахилгад амьтан нядлан тавиглан тахигладаг нь аягүй санагддаг. Б.Ринчен. Гүнж., бөөгийн шашин (хүй нэгдлийн нийгэм задарч ангит нийгэм бий болох үед үүссэн байгаль дэлхийг шүтэх нэг төрлийн шашин), бөө зайран [хоршоо] (бөөгийн арван гурван чанар гүйцээсэн хүн), бөө удган [хоршоо] (монголчуудын тэнгэрийг шүтэх шүтлэгийн эр, эм бөө), бөөгийн ёслол (бөөгийн төрөл бүрийн зан үйл), бөөгийн яруу найраг (бөөгийн шашны ертөнцийг үзэх үзэл, бөө онгодын дүр, төрх, намтар түүхийг эх адаггүй толгой сүүл холбон уран сэцэн үгсээр шүлэглэсэн шүлэг найраг), харын бөө (бурхны шашны ертөнцийг хүлээн зөвшөөрөөгүй, бөөгийн шашныхаа ертөнцийг үзэх язгуур үзэл санааг хэвээр нь хадгалж ирсэн бөө), шарын бөө (бөөгийн шашны ертөнцийг үзэх язгуур үзэл санаанаас урваж шарын шашны ертөнцийг үзэх үзлийг хүлээн зөвшөөрсөн бөө), бөөгийн сорви (бөөгийн тал хэнгэргийн цохиур, бөөгийн ёсоор унаа хэмээн үзнэ).