1. Ухаалаг сэргэлэн, үг ончтой, мэргэн: цэцэн ухаантай (мэргэн, сэргэлэн ухаантай), цэцэн үг (утга төгссөн, сургаалын шинжтэй, товч тодорхой онч мэргэн хэллэг, ардын аман зохиолын нэг төрөл) - Цэцэн үг цээжинд, цэцэг навч ууланд. ААЗ., цэцэн мэргэн [хоршоо] (хэрэг явдлыг үнэн зөв шийдвэрлэх чадвар, ухаалаг байдал), цэцэн сэргэлэн [хоршоо] (ухаалаг, авхаалжтай) - Жичид энэ Хонгорзул хүүхэн маш цэцэн сэргэлэн гоо үзэсгэлэн бөгөөд бас уйгарын бичиг үсэгт сайн тул арав хоног нэг сарын завсар цэцэн Жүсин хатны хайрыг гүнээ олов. В.Инжаннаши. Хөх судар., цэцэн цэлмүүн [хоршоо] (цэцэн цэлмэг) -Улаан нуур хавиар нэгэн их цэцэн цэлмүүн бадарчин явдаг байв. Монголын Маньбадарын хууч., цэцэн цэлмэг [хоршоо] (ухаан саруул бөгөөд үг хэл ончтой) - Янз бүрийн холбоо хошин үг өгүүлсэн цэцэн цэлмэг хуурчин. Б.Ринчен. Монгол бичгийн хэлний зүйн удиртгал., цэцэн тоть [амьтан] (тоть шувууны нэгэн зүйл, сэцэн тоть);
--oOo--