1. Хутга зэрэг ирт зүйлээр юмыг огтлох, таслах, хэсэглэх: гараа хэрчих (гараа хутганд эсгэх), гурил хэрчих (элдсэн гурилыг хутга, заазуур зэрэг ирт зүйлээр хэсэглэх, огтлох) - Борхүү ногоо хууран, давсыг нь тааруулаад, гурилаа хэрчихээр хуйлав. Л.Дашням. Бурхантын цэцэг., мах хэрчих (махыг хутгаар жижиглэн огтлох, татах) - Мориноосоо буугаад архи хундагалан мах хэрчиж тавилаа. С.Удвал. Их хувь заяа., хэрчих юмыг ирэн дээр нь, хэлэх үгийг нүүрэн дээр нь [зүйр цэцэн үг] (хүнийг далдуур битгий муул гэсэн санаа), хэрчихийн гэм хуруунд, хэргийн гэм биед [зүйр цэцэн үг] (өөрийгөө хянаж, цэнэж байх хэрэгтэй гэсэн санаа);

---

2. [шилжсэн] Юмыг хөндлөн огтолж гарах, туулах: зам хэрчиж гарах (зам хөндлөн гарах).