1. Ямар нэгэн зовуур зүдүүр, сэтгэлийн гуниг, шаналгааг тэсвэрлэх;

---

2. [шилжсэн] Биеэ барьж уураа дарах, тэсэх: хүлцэн суух (юманд хүлээцтэй, тэсвэртэй хандах) - Уурлаж уцаарлахаа урьталгүй, уучилж хүлцэж суугаач гэв. С.Дашдэндэв. Гурван айл., хүлцэх агууламж (хорт бодисын ус, агаар, хөрсөнд агуулагдаж болох дээд хэмжээ: энэхүү агууламжаас их гарсан тохиолдолд хүн, мал, амьтанд аюултай), хүлцэх тэсвэрлэх ~ хүлцэх тэсэх [хоршоо] (тэсвэр тэвчээртэй байх, биеэ барих), хүлцвэл хуяг мөн, хичээвэл зориг мөн, сэтгэвэл ухаан мөн, зүтгэвэл нягт мөн [зүйр цэцэн үг] (тэсвэр хатуужил, зориг бүхнийг дийлнэ гэсэн санаа).