1. Хэрэг явдалд дургүйцсэнээс муу үг хэлж, цухалдах, хилэгнэх - Дулмаагийн царай улсхийн, уурлах мэт болсноо байж инээмсэглэн буруу харж байлаа. Ч.Ойдов. Их жанжин Сүхбаатар танаа., нөхөртөө уурлах (найз, нөхдөдөө дургүйцэн эвгүй ааш үзүүлэх), хий хоосон уурлах (юу ч хийж чадахгүй дэмий л бухимдаж цухалдах), уурлаж улаан галзуу болох (маш их уурласнаас өөрийгөө хянаж чадахаа болих), уурлах уцаарлах [хоршоо] (сэтгэл тавгүйтэн бухимдан цухалдах) - Гэтэл уурлаж уцаарлаад байдаггүй ч хүйтэн цайг нь шалавхан амсаад мордмоор айлын эзэгтэй алийг тэр гэх вэ. Д.Батбаяр. Цахилж яваа гөрөөс., барсад гаргасан уураа батганад гаргав гэх шиг [зүйр цэцэн үг] (өөрөөс томыг яаж ч чадахгүй мөртөө багыг дээрэлхэх, ялгаварлах гэсэн санаа), уурласан хүн ухаантай үг хэлдэггүй, бухимдсан хүн бодлоготой зам заадаггүй [зүйр цэцэн үг] (хэрэг явдлыг уураар биш ухаанаар шийд гэсэн санаа), уурласнаараа өвгөрөх, инээснээрээ идэрших [зүйр цэцэн үг] (уурласнаараа учрыг олохгүй, харин ч эрүүл мэндэд муу гэсэн санаа);