Сурч дадсан, сурмаг, дадамгай - Эрдэнийн савтай тамхинаас чимхэн сурамгай цувруулан хэлнийхээ үзүүрээр шүлсдэн ороов. Ч.Лодойдамба. Тунгалаг Тамир., сурамгай болох (тухайн ажлыг дадамгай, сурмаг хий‎ж гүйцэтгэх) - Ой хөвчид мацахдаа гөрөөс мэт сурамгай болсон морь нь битүү ширэнгийн зай завсрыг андахгүй ажээ. С.Эрдэнэ. Хонгорзул., сурамгай зан (дадаж тогтсон зан), сурамгай доголон (төрөлхийн доголон), дадамгай сурамгай [хоршоо] (аливаа ажлыг хийх дадлага, чадвар суусан нь), дасамгай сурамгай [хоршоо] (шинэ зүйлд дасахдаа амархан болоод түргэн хугацаанд эзэмшиж чаддаг байдал), хэлэмгий хүн сурамгай, хиймгий хүн чадамгай [зүйр цэцэн үг] (сурсан юмыг чадмаг хийх нь гарцаагүй гэсэн санаа).