Мөргөмхий, мөргөдөг зантай: мөргөөч хорхой [амьтан] (бие нь харавтар хүрэн, чээжит биеэ чичрүүлэн дуугардаг бөгөөд чээжит биеийнхээ чичрэх доргилтод үсэрч чаддаг нэгэн зүйл шавж, таримал үндэс, иш зэргийг идэн амьдардаг), мухар ишиг мөргөөч, мунхаг эр хэрүүлч [зүйр цэцэн үг] (тэнэг хүн уур хилэн ихтэй байдаг гэсэн санаа).