1. Заламгайгаар амьсгалдаг, хүйтэн цустай, хайрсан бүрхүүлт арьстай, усанд оршдог сээр нуруутан амьтны ерөнхий нэр: загас барих (загас гөх, тор хэрэглэн барих), загас харвах сэрээ (төмрөөр таван салаатай сэрвээ гаргаж хийгээд харвахаа тохируулан өд өдөлсөн агнуурын зэвсэг), загасан цавуу (загасны хайрс буцалгаж хийсэн нэгэн зүйл цавуу), загасан цар (загасны хайрсаар хийсэн шанз, хуучир хөгжмийн цар) - Загасан цартай шанзны утас нь хонгор минь ээ хө, задгай цохихоор нижигнээд ирэх нь тогтохын аргагүй ээ хө. Монгол ардын дуу., загасны далбаа (загасны өехийд жигүүрийн адил ургасан хойдох том сэлүүр), загасны заламгай (загасны амьсгалын эрхтэн), загасны сүүл (онгоцыг хөндөн сэлж явуулах загасны сүүл хэлбэртэй зэвсэг), загасны талх (загасны нунтагласан мах), загасны тос (зарим загасны элэгнээс боловсруулж авдаг тос; А, D амин дэм ихтэй тул сульдах, ядрахад сайн), загасны түрс (загасны үр саг), загасны хайрс (загасны арьсны гадуурх нимгэн эвэрлэг, жижигхэн олон ялтсаас бүрдэх бүрхүүл), алтан загас [амьтан] (гурван салаа сүүлтэй, их бага адилгүй, зүйл бүрийн өнгөтэй гэрийн тэжээвэр загас), буу загас [амьтан] (халим загас), мөнгөн загас [амьтан] (мах нь маш амттай, уртаараа сөөм илүүхэн, ус хөлдсөн хойно гол нуураас олддог нэгэн зүйл загас), загас жараахай [хоршоо] (том, жижиг загас), загас хясаа [хоршоо] (усны амьтад) - Их хар мөрний загас хясаа зүйл маш элбэг. В.Инжаннаши. Хөх судар., усгүй газар загасгүй [зүйр цэцэн үг] (амьдрах нөхцөлгүй газар хүн, амьтан тогтохгүй гэсэн санаа); загасны мах завсартай [зүйр цэцэн үг] (хүний өөрийн хоёр ялгаатай гэсэн санаа) - Загастай нуур шувуу олонтой. Ж.Дашдорж. Монгол цэцэн үгийн далай., *загас наадуулах (хурьцах);
--oOo--