1. Бусадтай хамтраагүй, нэг нэгээрээ, өрөөсөн: ганц бие хүн (хань нөхөр үр хүүхэдгүй хүн) - Баруун хаяанд зочинд зориулсан нэг муу вандан ор, зүүн хатавчинд хувин сав, тогоо тавьдаг эрэгнэг гэсхийгээд л ганц бие ламын хогшил хөрөнгө дуусах ажээ. Д. Гармаа. Бурхан багшаа худалдсан нь., ганц бөхтэй тэмээ (Африк, Азийн зарим оронд байдаг, нэг бөхтэй, урт нарийн хөлтэй, хүзүү урт, сүү ихтэй, хүрэн шар өнгөтэй, аян жинд хэрэглэдэг тэсвэр хатуужилтай тэмээ, наран тэмээ), ганц хүний ор (нэг хүн унтах зориулалттай ор) - Одоохондоо ганц хүний ор дээр биз дээ. Н. Надмид. Бүсгүйчүүдийн батальон., ганц хүний суудалтай онгоц (зөвхөн нэг хүн суух зориулалттай онгоц), орь ганцаар (цор ганцаар) - Зэлүүд хөндийн дунд орь ганцаар ногоорон харагдах нэгэн баглагар модыг чиглэн хоёр морьтой хүн айсуй. Л. Түдэв. Орь ганцаар., уналгын ганц морь (унах нэг л морь), хүний ганц хүү (ерөөсөө нэг л хүүхэдтэй айлын хүү) - Балжидын ганц охин урьд шөнө халуураад нойргүй хонолоо. П.Хорлоо. Багш., тонж ганц (цор ганц), цор ганц (ердөө нэгхэн, ердөө ганц) - Цор ганц хүсэл минь тэр дээ. “Цог” сэтгүүл., ганц нэг [хоршоо] (тооны хувьд дан ганцаар байгаа нь, нэгийн зэрэг) - Сүр хишиг хоёрыг харилцан туслалцуулаад чадах нь ганц нэгэн мэргэнд итгэжээ. В.Инжаннаши. Хөх судар., дан ганц [хоршоо] (цор ганц) - Хэрэв та байгаагүйсэн бол бүх амьтан бие биедээ дан ганц ариун сэтгэлээр хандах байсан юм гээд шүүрс алдлаа. Ц.Доржготов. Бурхны ходоод лонх биш., ганц мод гал болохгүй, ганц хүн айл болохгүй [зүйр цэцэн үг] (а. Хүмүүс хамтран нөхөрлөж, харилцан түшилцэж байж сайн сайхан амьдарна гэсэн санаа; б. Хань бүлгүй гань ганцаар явахыг шүүмжлэх хэллэг);

---

2. Зөвхөн, онцлон тухайлсныг өгүүлэхэд хэрэглэх үг: ганц эст ургамал (ганц эсээс бүрдсэн замаг зэрэг), гав ганц (цор ганц, ердөө л ганц) - Гав ганцаар гар хоосон үлддэг Янжинд ямар ч хатуу тамлалаас хүнд санагддаг байв. Ч.Чимид. Хавар намар., ганц үг газар гээхгүй (үг сөргөлдөн хэрэлддэг) - Задгай амтай, түргэн амтай Цоодол, чадал сайтай, шогч үгтэй Түмэн хоёрын ганц үг газар гээх шинжгүй маргалдаж байлаа. Ч.Лхамсүрэн. Анхны хундага., ганц хуруутах (нэг хуруунд юм гарч идээлэн буглах өвчин тусах).