1. Хүн, амьтны айж жигшин зугтаж зайлах, буруулах: хулжин зугтах (зайлан зугтах) - Үнэн сэтгэлийн үгээ хүртэл болгоомжтойхон ганц нэгээр өгүүлж, үдэшлэгээс хурдхан хулжин зугтмаар, тэгсэн мөртөө дотроо бол явмааргүй байлаа. Л.Дашням. Бурхантын цэцэг., морь хулжих (морь зугтах, зайлах) - Түүнээс морь хулжиж, цулбуураа таслан одов. Л.Түдэв. Уулын үер;

---

2. [шилжсэн] Нойр хүрэхгүй болох: нойр хулжих (нойр хүрэхгүй байх) - Дангаагийн нойр хулжаад, тархинд нь түмэн зүйл эргэлдэн бужигнах мэт хачин байлаа. Ц.Уламбаяр. Зовлон жаргал.,

---

3. [шилжсэн] Өтөг бууцны хэвгий тал руугаа шилжих: бууц хулжих (бууц хэвгий газар руу болох, шилжих).