1. Нэгдмэл, нэгдсэн, хамт, цуг: хам бичвэр (бүтцэд нь орсон үг, хэллэгийн утгыг ерөнхий утгаас нь тодруулж болдог бичгийн, аман ярианы харьцангуй утга төгссөн хэсэг), хам бордоо (хоёр болон түүнээс дээш язгуур махбод агуулсан нийлмэл бордооны нэг төрөл), хам бүтэц [хэл шинжлэл] (хэл зүйн тодорхой дүрмийн дагуу холбогдсон хэлэхүй дэх хэлний нэгжийн нэгдлийн үр дүн, цогц), хам дуулах (хамт дуулах), хам жимс (нэг жимс шиг харагдахуйц болтлоо нийлж ургасан олон жимс), хам орчин зүй (ургамал амьтны бүлэг зүйл, бүлгэмдэл, сав шим тогтолцоо тэдгээрийн орчин хоёрын харилцан холбоог судлах орчин зүйн салбар), хам сүв (ихэнх нугалмайтан амьтанд байдаг бэлгийн амсар, гургалдайн амсар нь нэгдмэл болсон гадагш онгойх төгсгөлийн өргөн хэсэг), хам цагийн зураг авалт (дүрс, дуу бичлэгийг зэрэг хийх зураг авалтын арга), хам шинж (эмгэг өвчний харилцан уялдаатай олон шинжийн цогцолбор), хам явах (хамт явах, цуг явах), хам үйлдвэр (үйлдвэрийн олон салаа мөчрийг нэгтгэсэн газар), хам хэрэг (олуул үйлдсэн хэрэг), хам ташир [хоршоо] (цуг, хамт) - Баруун талын бараан дээр эвхээтэй байсан эр хүний тохоод явдаг хангинасан эмээл хазаараа хам таширт нь аваад гарав. Баруун монголын баатарлаг туульс;

---

2. Тодорхой цаг үе: хам цаг (тодорхой цаг үе), хам нөхцөл үйл үг (нэг үйлийг нөгөө үйлтэй нягт холбоотой буюу хамт гүйцэтгэх утгыг заах монгол хэлний нөхцөл үйл үгийн нэгэн хэлбэр);

---

3. [этгээд] Нөхөр, найз, хамсаатан - Хамаа наашаа суу, энд суу гэцгээн зай гаргаж, бас хэн нэг нь чамаар дуулах нь гэж шивнэв. С.Эрдэнэ. Малын хөлийн тоос., *гал хам (дотны анд нөхөд).